Darren Aronofsky tworzy własną wizję biblijnej historii o Arce Noego. Świat to miejsce pozbawione nadziei, gdzie nie pada deszcz i nie wschodzi zboże. Rządzą nim samozwańczy przywódcy wraz ze swoimi barbarzyńskimi hordami. Jedyny dobry człowiek w tej okrutnej rzeczywistości to Noe (Russell Crowe). Doświadczony wojownik, mag i uzdrowiciel pragnie tylko pokoju dla swoich dzieci i żony Naameh (Jennifer Connelly).

Każdej nocy jednak nawiedza go sen o niekończącej się powodzi - destrukcji wszelkiego istnienia. Stopniowo zdaje sobie sprawę, że to wiadomość wysyłana mu przez samego Stwórcę, który postanowił oczyścić świat ze zła. Noe otrzymuje ostatnią szansę ocalenia życia na Ziemi... Jedną rzecz trzeba wyraźnie podkreślić. Ten film to nie jest ekranizacja tylko adaptacja. Wątek biblijny został wyraźnie zaznaczony, ale efekty specjalne, jak i wszystkie inne odstępstwa od Biblii miały sprawić, żeby film dobrze się oglądało.

Zdobywcy Oscarów Colin Firth i Nicole Kidman w ekranizacji bestsellerowej powieści o odwadze i nadzwyczajnej sile miłości. Eric Lomax (Firth) jest tajemniczym, nieco melancholijnym mężczyzną, który w pociągu poznaje piękną nieznajomą Patti (Kidman). Miłość od pierwszego wejrzenia prowadzi parę do szybkiego ślubu. Szczęście Patti zakłóca jednak niepokojąca tajemnica związana z przeszłością Erica. Jako młody brytyjski oficer Eric został pojmany przez Japończyków w Singapurze podczas II wojny światowej. Jako więzień obozu jenieckiego Lomax pracuje przy budowie Kolei Śmierci (Kolei Birmańskiej). Będąc wykształconym specjalistą od łączności z pomocą innych osadzonych konstruuje radio, które zostaje znalezione przez strażników. Podczas brutalnych przesłuchań oficer ociera się o śmierć. Lata później borykający się z wojenną traumą Lomax wyrusza na poszukiwanie swojego oprawcy. Ma nadzieję, że konfrontacja z dawnym wrogiem pozwoli mu rozliczyć się z przeszłością i zamknąć najstraszliwszy rozdział życia. Film bardzo dobrze zagrany, szczególnie przez Colina Firtha. "Droga do zapomnienia" to kawał dobrego warsztatu. Ogląda się dobrze, polecam - aczkolwiek odnoszę wrażenie, jakby czegoś mimo wszystko zabrakło.

Nowy rozdział epickiej sagi "300" z gigantycznym rozmachem i zapierającymi dech w piersiach efektami przedstawia kolejną odsłonę walki o zwycięstwo i chwałę - wielką bitwę na morzu. Rok 480 p.n.e. Po zwycięstwie nad oddziałami spartańskiego króla Leonidasa w bitwie pod Termopilami Persowie pod wodzą Kserksesa (Rodrigo Santoro) zmierzają w kierunku Aten. Mieszkańcy tego miasta - państwa szykują się więc do obrony. Na dowódcę swoich wojsk wyznaczają admirała Temistoklesa (Sullivan Stapleton). Wbrew jego obawom Ateńczycy sprzymierzają się z dawnym wrogiem, Spartą. Wierzą, że tylko wspólnie z sojusznikiem mogą stawić czoło najpotężniejszej armii świata złożonej z żołnierzy 46 narodowości. Ale w gotowości jest też perska flota licząca 1000 okrętów. Kilkoma z nich dowodzi Artemizja (Eva Green) - piękna królowa Halikarnasu. Tymczasem Grecy rozpoczynają budowę swoich nowoczesnych jednostek - szybkich i zwrotnych galer z trzema rzędami wioseł. Twórcy "300: Początek imperium" pozostali wierni stylistyce opracowanej w pierwszym filmie przez Zacka Snydera i dzięki temu ponownie możemy zanurzyć się w tym odrealnionym świecie pełnym bohaterstwa i okrucieństwa.