Czworonożny przyjaciel często nadaje życiu sens, odpędza smutek i przygnębienie oraz działa antydepresyjnie. (Kremer, 1995)
OSOBY STARSZE A ZWIERZĘTA
Od dawna, już od lat sześćdziesiątych podkreśla się znaczenie lecznicze obcowania dzieci ze zwierzętami. Bez wątpienia również osoby starsze dużo lepiej znoszą zmiany życiowe związane z procesem starzenia się w towarzystwie psa czy kota. Zwierzęta mogą odgrywać ważną rolę w zdrowym starzeniu się poprzez pomaganie w odnalezieniu sensu i radości życia. Osoby w podeszłym wieku często tracą rzeczy, które do tej pory zajmowały ich czas i dawały cel w życiu.

Okres, w którym ludzie wycofują się z życia zawodowego, a ich dzieci zajmują się własnymi sprawami, bywa bardzo trudny. Opieka nad zwierzakiem może wtedy przynieść ukojenie, przyjemność i dodać optymizmu. Troska o inne stworzenie może dać również człowiekowi większe poczucie wartości.

Na emeryturze zwierzę mobilizuje do ruchu, codziennej aktywności. Pies, na przykład, może pomóc zwalczyć przygnębienie staruszkowi, który właśnie stracił kogoś bliskiego. Podczas gdy odchodzą najbliżsi i przyjaciele, trudno jest, zwłaszcza w starszym wieku nawiązywać nowe znajomości. Spacery z psem to okazja do spotkań towarzyskich i rozmów z sąsiadami. Obcując z kotem, psem czy rybkami senior może zwiększać swoją witalność, może pokonywać wiele fizycznych wyzwań. Zwierzęta zachęcają do uśmiechu i ćwiczeń, co ma przełożenie na wzmocnienie układu odpornościowego i wzrost energii życiowej.
Międzynarodowa Organizacja Zdrowia (WHO) od wielu lat oficjalnie uznaje pozytywny wpływ kontaktu ze zwierzęciem na zdrowie człowieka, głównie w przypadku chorób wieńcowych, łagodzenia bólu, chorób psychicznych i w geriatrii, a oddziaływanie kontaktu ze zwierzętami na obniżenie tętna i ciśnienia krwi u ludzi stwierdzono już w 1883 roku (za: Kremer, 1995).

W ramach tej choroby pacjenci mogą wykazywać różnorodne zaburzenia behawioralne związane z problemem nieradzenia sobie ze stresem. Badania na University of California w Davis School of Veterinary Medicine pokazały, że pacjenci cierpiący na chorobę Alzheimera słabiej odczuwają stres i mają mniej ataków złości, jeżeli w domu mieszka z nimi czworonożny przyjaciel. Zwierzęta mogą być źródłem pozytywnej komunikacji niewerbalnej. Zabawa i interakcja, chociażby przez głaskanie, z dobrze wyszkolonym psem pomaga uspokoić otępiałego pacjenta i zmniejsza częstość występowania u niego zachowań agresywnych. Zwierzęta mogą również pomóc złagodzić stres opiekunów osób chorych na Alzheimera. Bardziej odpowiednimi pupilami dla tej grupy ludzi są koty lub inne zwierzęta (np. mieszkające w klatkach) - wymagają najczęściej mniej uwagi i zaangażowania niż pies.

Badania J. Serpella i B. Backwella (za: Ilman, 1995) ukazują także "magiczny wpływ zwierząt" na psychikę i zdrowie dorosłych właścicieli czworonogów. Osoby, które w momencie przyjęcia zwierzęcia do domu - głównie psa - uskarżały się na bóle głowy, oczu, stawów, bezsenność czy nerwowość, już po około miesiącu nie zauważały u siebie niemalże połowy z tych dolegliwości.
Badania naukowe pokazały również, że kontakt z domowym futrzakiem zmniejsza znacznie liczbę zawałów wśród ich właścicieli. Udowodniono również skuteczność dogo- i hipoterapii (głównie u dzieci). Nawiązywanie psychicznej więzi z psem, kotem czy koniem może nawet pomóc pokonać chorobę.

W następnym artykule o tym, jak zwierzęta mogą korzystnie wpływać na zdrowie dzieci.