Od zarania dziejów w dzikich i górzystych regionach Szkocji historie epickich bitew oraz mistyczne legendy przekazywane są z pokolenia na pokolenie. W nowym filmie studia Disney/Pixar odważna Merida stawia czoło tradycji, przeznaczeniu i okrutnym bestiom, a nowa opowieść dołącza do ludowych przekazów.
Merida jest doskonałą łuczniczką, a zarazem porywczą córką króla Fergusa i królowej Elinor.

Niezależna i zdecydowana iść własną drogą, Merida postępuje wbrew prastarym zwyczajom, którym hołdują władcy krainy. Jej czyny przypadkowo sprowadzają na królestwo chaos i zniszczenie, a kiedy dziewczyna szuka pomocy u tajemniczej staruszki, ta spełnia jej niefortunne życzenie. Niebezpieczeństwo zmusza Meridę do odkrycia prawdziwej odwagi, by cofnąć straszliwą klątwę, zanim będzie za późno.
Film jest i mądry i zabawny, co jest szalenie trudno moim zdaniem połączyć w zgrabną całość, szczególnie w filmie adresowanym do dzieci. "Merida" świetnie broni się jako opowieść o związku matki i córki, dojrzewaniu do kompromisów i braniu odpowiedzialności za swoje czyny.
Jak na porządną animację Pixara przystało, zobaczymy w filmie piękne krajobrazy, wyraziste postacie i jeszcze tytułowa Merida z burzą rudych loków... rewelacja!

Dwanaście lat temu poznaliśmy Bourne`a, kiedy znaleziono go nieprzytomnego nad Morzem Śródziemnym. W trakcie kolejnych trzech filmów śledziliśmy jego walkę o przetrwanie i próby poznania własnej tożsamości. Poznaliśmy specjalny program CIA Treadstone i wyjątkowe zdolności Bourne`a. Pod koniec trzeciego filmu z serii wydawało się, że historia została zakończona. "Dziedzictwo Bourne`a" po raz kolejny podnosi kurtynę, aby odsłonić jeszcze mroczniejsze warstwy intrygi i przedstawić widzom nowego bohatera. "Dziedzictwo Bourne`a" jest bezpośrednim spadkiem po tym, co wydarzyło się we wcześniejszych filmach. Publiczne ujawnienie się Bourne`a pod koniec stwarza zagrożenie, że wychodzące na jaw informacje o Treadstone spowodują ujawnienie innego programu - Outcome. Agencja nie chce ryzykować. Outcome zostaje zamknięty, tajne dane zabezpieczone, a działający w jego ramach agenci zlikwidowani. Przeżyć udaje się tylko Aaronowi Crossowi (Jeremy Renner). Aaron musi uciekać, ale też zdobyć niezbędne mu leki. Pomocy szuka u doktor Marty Shearing (Rachel Weisz), która dawniej prowadziła badania w ramach Outcome. Jej też grozi śmiertelne niebezpieczeństwo.
Twórcy "Dziedzictwa Bourne`a" mieli bardzo trudne zadanie. Bo czyż nie karkołomnym zamierzeniem jest stworzenie postaci, która dorówna Jasonowi granemu przez Matta Damona? Matt Damon jako Jason jest naprawdę świetny. Ale to nie znaczy, że nie można nakręcić czegoś dobrego bez niego. Moim zdaniem to się udało, jest powiew świeżości, rozszerzenie i skomplikowanie intrygi, fajni nowi bohaterowie. "Dziedzictwo Bourne`a" pozostawia otwartą drogę do spotkania obu agentów, co może w przyszłości zaowocować jeszcze bardziej interesującym filmem.

Owacyjnie przyjęta na festiwalu w Sundance kontynuacja "Dwóch dni w Paryżu", porównywanych przez krytykę z najlepszymi komediami Woody`ego Allena. Po rozstaniu z Jackiem Marion (Julie Delpy) przenosi się do Nowego Jorku, gdzie przygotowując wystawę swoich fotografii poznaje słynnego prezentera radiowego Mingusa (Chris Rock). Wszystko zdaje się ich dzielić, ale to właśnie w ramionach obdarzonego wyjątkowo ciętym dowcipem gwiazdora eteru ponętna Francuzka znajdzie pocieszenie po miłosnym zawodzie. Ich sielankę zakłóci nagła wizyta ekscentrycznego ojca Marion (ojciec reżyserki Albert Delpy) i jej wiecznie niezaspokojonej seksualnie siostry. W dodatku, gdy pracami utalentowanej artystki zainteresuje się bogaty playboy (Vincent Gallo), nowojorski romans barwnej pary zamieni się w prawdziwą lawinę kulturowych i miłosnych nieporozumień.
Ci sami bohaterowie, podobny temat i problemy - choć film nosi wszelkie cechy sequela, to nie robi tego, co inne tego typu produkcje, które przywołują poprzedników, bo nie było lepszego pomysłu na scenariusz. Z jednej strony to film bardzo aktualny, prześwietlający stan emocjonalny dzisiejszej klasy wielkomiejskich profesjonalistów w okolicach czterdziestki. Z drugiej strony jest w nim sporo staroświeckiego uroku. To elegancka komedia, w której humor jest oparty na niuansie i subtelności. Warto od czasu do czasu obejrzeć film odbiegający od utartych schematów, ale nie będący bynajmniej nudnym "usypiaczem".