Czas podobno zaciera wszystko, chociażby kolory i kształty... Są jednak rzeczy i fakty, których nikt z pamięci nie jest w stanie wymazać. Z czasem nie można walczyć, czasu nie można pokonać i pozornie nie można zatrzymać. Jednak są rzeczy, które dokumentują jego upływ, chociażby fotografia. Już ksiądz Jan Twardowski stwierdził, że:
"Tylko fotografie nie liczą się z czasem
pokazują babcię jako chudą dziewczynkę..
..biskupa w krótkich majtkach na wysokim płocie..
i .. krajobraz co już przeszedł dawno w geografię .."
I to jest właśnie ten jeden jedyny sposób na zatrzymanie czasu, bowiem na starej fotografii czas zatrzymał się na zawsze.

Towarzystwo Przyjaciół Radzymina wydało kolejny album - tym razem zawierający fotografie miasta z międzywojnia i II wojny światowej. Niejednokrotnie nasza historia to pożółkłe zdjęcia upchnięte w kartonowych pudłach - babcia niczym Pola Negri uczesana w 13 fal, dziadek biorący udział w polowaniu na lisa, krągły wujek nie odnalazłszy się w Paryżu szuka szczęścia wśród bogatych krewnych... I wszystko to przypieczętowane znakiem miejscowych zakładów fotograficznych.
Niewątpliwie wydawnictwo ma ogromną wartość sentymentalną, ale i historyczną - ukazuje miejsca dawno nieistniejące lub popadłe w ruinę, jak chociażby drewniak rejentowej czy ochronka przy kościele.

Warto pielęgnować wspomnienia, tę sól ziemi - ale i trzeba "z żywymi naprzód iść, po życie sięgać nowe...". Jak sąsiednie Ząbki.