W polskim kodeksie karnym znajduje się mnóstwo artykułów, paragrafów i punktów, dzięki którym opisane zostały chyba wszelkie możliwe niegodziwości, jakie jeden obywatel może uczynić drugiemu. Spośród tego bogactwa i niesłychanej różnorodności wybiorę tylko dwa artykuły: 212 i 286. Dlaczego?
O tym za chwilę, ale najpierw:
Art. 212 §1. Kto pomawia inną osobę...
Art. 286 § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej...

Kilka dni temu w trakcie posiedzenia komisji budownictwa Gminy Radzymin w czasie rozmowy na temat przyszłości ul. Kredytowej, właściciel jej znacznej części, znany developer p. Jezierski publicznie powiedział mniej więcej takie słowa [informacja za trzema radnymi wspomnianej komisji]: - Pan i Pani Przesmycka oszukaliście mnie.
Słowa owe skierował do obecnego na sali burmistrza Zbigniewa Piotrowskiego człowiek, który inwestuje w Radzyminie, zbudował mieszkania dla setek, jeśli nie tysięcy radzyminiaków i od lat utrzymuje kontakty z Urzędem Gminy. Podobno burmistrz zrobił się czerwony i natychmiast wyszedł trzaskając drzwiami.

I teraz wyjaśnienie.
Mamy dwie możliwości - albo burmistrz działał w zmowie z p. Przesmycką i oszukał znanego przedsiębiorcę Jezierskiego albo p. Jezierski nie został oszukany, a tym samym jego słowa są pomówieniem!
W pierwszym przypadku w grę wchodzi art. 286 kk, w drugim 212 kk.

Jeśli zarzut p. Jezierskiego burmistrz i p. Przesmycka pozostawią bez odpowiedzi, to będzie oznaczało, że rzeczywiście został on przez nich oszukany. Na taką możliwość wskazuje "komedia" z trzykrotną próbą wciśnięcia radnym uchwały w sprawie odkupienia od p. Jezierskiego ul. Kredytowej i obecnie panująca w tym temacie cisza.

Stawiam jednak szyszki, orzechy i żołędzie przeciw dolarom, frankom i rublom transferowym, że ani p. Jezierski nie złoży doniesienia do Prokuratury, że został oszukany, ani burmistrz Piotrowski i p. Przesmycka nie zawiadomią o popełnieniu przestępstwa z art. 212!

Jeśli tak się stanie, to będzie to oznaczało, że rzeczywiście były jakieś ustalenia [Gmina odkupi ul. Kredytową], ale były one niezbyt ... koszerne i w obecnej dobie burmistrz nie chce się podkładać kolejnym geszeftem [a tego może dowodzić najpierw ponowne zaproponowanie uchwały w sprawie sprzedaży gminnej nieruchomości i jej wycofanie na początku ostatniej sesji; czyli kolejna "dziwna" inicjatywa burmistrza].

Będzie to również oznaczało, że burmistrz Piotrowski rzeczywiście jest oszustem, choć oszukani niezbyt mogą coś z tym fantem zrobić, bo też coś mają na sumieniu.

Od dłuższego czasu opisuję radzymińską rzeczywistość pokazując "cuda i cudeńka" wyczyniane w Gminie Cudu.
Czy pisałem nieprawdę? Gdyby tak było, już dawno któryś z urzędników albo i sam "niemiłosiernie panujący" Zbigniew starałby się ścignąć mnie właśnie z art. 212.

A może teraz to się zmieni?

---

Treść odpowiednich artykułów kodeksu karnego w całości:

Art. 212
§1. Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku.
§2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§3. W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2 sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego.
§4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 odbywa się z oskarżenia prywatnego.

Art. 286
§ 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto żąda korzyści majątkowej w zamian za zwrot bezprawnie zabranej rzeczy.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 4. Jeżeli czyn określony w § 1-3 popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.